Bij toeval had ik Mary-Ann Schreurs ontmoet tijdens een bijeenkomst in het gemeentehuis waarin duurzaamheid themas werden besproken met leden van de gemeenteraad onder voorzitterschap van Erik van Merrienboer. Schreurs was raadslid van D66 en we raakten in gesprek tijdens de borrel. Ze raakte geinteresseerd in mijn Stad van Morgen waterval en ik kreeg haar mailadres. Ze had mij gezegd dat ze hoopte wethouder te worden na de komende raadsverkiezingen.

Inderdaad werd zij wethouder. Op mijn felicitatiemailtje naar haar prive email reageerde ze met “Joeppiee”. Ik kom mij moeilijk voorstellen dat iemand zo blij kon zijn met deze job die bij mij overkwam als 4 jaar slavernij met een vleugje macht. Zo kende ik Mary Fiers en Erik van Merrienboer als als dag en nacht wethouders. Mensen met een vlotte babel en amper een priveleven.

De klik die ik met haar was ook aanleiding om in Juni haar te informeren over AiREAS. Het was eigenlijk niet eens een uitnodiging om mee te doen want er was al zoveel gezegd over Eindhoven. Zij reageerde “dat willen wij ook”. En al snel daarna zaten we aan tafel op haar kantoor om het verder uit te leggen. Ik zou een eerste bijeenkomst beleggen met Eindhoven als middelpunt. Hoe gek kan het allemaal lopen. Schreurs zou een ambtenaar aanwijzen waar zij op kon bouwen.

In September 2011 was de meeting een feit. We werden qua ruimte en koffie gefaciliteerd door de gemeente. We kregen de commissiekamer. Een mooie locatie naast de raadzaal. Ik maakte voor het eerst kennis met de aangewezen ambtenaar, Hans Verhoeven. Zijn eerste opmerking naar mij was “dit is de omgekeerde wereld”. Deze opmerking zou een leven gaan leiden in de verdere ontwikkeling van AiREAS en andere sustainocratische processen. Het was inderdaad de omgekeerde wereld. Een burger komt de overheid binnenlopen en vraagt deze om medeverantwoordelijkheid te nemen voor de luchtkwaliteit en volksgezondheid in de stad. Gekker kun je het niet bedenken maar toch was het zo.

Hans bleek de juiste keuze. Local AiREAS Eindhoven was geboren. Mijn taak zat erop. Ik kon mijzelf beperken tot het bewaken van het kader en de stip op de horizon. Marco had zich de ware aanvoerder getoond van complexe projectprocessen en die taak liet ik graag aan hem over omdat dat soort zaken niet aan mij zijn besteed. Ik heb er het geduld noch de nauwgezetheid voor om het aan te sturen. Marco wel en veel meer, zeker als het gaat om de hoogwaardige technische invulling van multidisciplinaire co-creatie op topniveau. Een team was ontstaan met duidelijke rollen en een enorme uitdaging voor alle betrokken partijen. Vanaf het begin was gelijkwaardigheid een feit en schakelde een ieder met eigen expertise en autoriteit zonder afhankelijkheden noch machtposities maar samen een gemeenschappelijk doel.