In deze moderne tijd van exponentiele bevolkingsgroei, verstedelijking en bijbehorende gigantische productie en consumptiepatronen, is vernietiging en vervuiling van het milieu een van de grote risico voor het voortbestaan van de mensheid. Het is daarom niet vreemd dat er bewegingen opstaan die dit gevaar aankaarten en eisen dat de vernietiging en vervuiling aan banden wordt gelegd. Ook AiREAS staat daar achter natuurlijk als samenwerkingsverband “gezondheid en gezonde leefomgeving”. AiREAS zal niet de strijd voeren op de juridische barricades omdat we juist vorm geven aan het transitie pad naar gezondheid samen met onze vele partners die wél al de beleidskeuze hebben gemaakt hieraan mee te werken. Daarin zit soms een paradox die we wel degelijk spiegelend op de discussietafel leggen. Bijvoorbeeld:

  • Bedrijven die in de AiREAS context mee willen werken door technologie te verkopen maar zelf weinig doen aan hun eigen bijdrage aan vervuiling binnen hun productie en logistieke processen.
  • Of overheden die verwachten dat met de investering in een meetkastje hun eigen verantwoordelijkheid voor gezonde gebiedsontwikkeling is afgedekt.
  • Of burgers die mee willen doen met metingen om een juridische casus op te bouwen tegen de overheid maar niet bereid zijn het eigen gedrag (auto, bbq, open haard) ter discussie te stellen
  • En wetenschappers die uit zijn op herhaling van dezelfde onderzoeken in verschillende Europese gebieden puur om hun afdeling draaiende te houden in plaats van bestaande onderzoeksresultaten aan te bieden en vanuit kennis mee te werken aan veranderingen.

Er is in de AiREAS samenwerking derhalve voldoende confrontatie steeds met het integrale commitment naar gezondheid en de individuele verbinding van de partners. Maar organisaties zoals Shell, chemie giganten, big pharma, enz die zien we niet in AiREAS. We zijn derhalve blij dat er organisaties bestaan zoals Milieudefensie en Urgenda die de taak op zich hebben genomen om diepgewortelde oude denken en handelen aan de kaak te stellen en instanties zoals de overheid of grote vervuilers desnoods via de rechter te verantwoording te roepen. Het recente succes van Urgenda richting de nationale overheid en Milieudefensie met betrekking tot Shell zijn daar voorbeelden van. En dit is nog maar een begin. De huidige tijd verlangt een ander vorm van overheid, bedrijfsleven en zelf burger gedrag. “Onder druk wordt alles vloeibaar” is een populair gezegde. Het is dieptreurig dat met alle ellende en dreigingen in de wereld, instanties vasthouden aan oude afhankelijkheden en sturing, en pas tot transitiegedrag komen onder druk van een gigantisch crisis of juridische dagvaarding. Nu is het nog zo dat via de rechter actie wordt afgedwongen. Het zal niet lang meer duren of de bestuurders kunnen ook persoonlijke aansprakelijkheid verwachten als men geen concrete, aantoonbare maatregelen neemt.

Gelukkig bestaat ook Sustainocratie, zoals geuit in AiREAS of de School of Talents (samenwerkende onderwijsinstellingen voor het gemeenschappelijke belang) waarin alle partijen een nieuw eco-systeem aantreffen waarin ze hun nieuwetijdse kracht en authenticiteit kunnen ontwikkelen.  Maar dan moeten ze wel meedoen.