Zweeds langetermijn onderzoek wijst uit dat het binnenklimaat van onze gebouwen dodelijker blijkt dan de buitenlucht. Alles is natuurlijk relatief omdat op grote schaal de effecten van onze vervuiling op ons buiten en binnen gebied de overlevingskansen van de mensheid ter discussie heeft gebracht. “Dodelijk” omdat onze omgeving zelfveroorzaakte catastrofes brengt of omdat we zelfgeproduceerde giftige stoffen inademen, beiden door onze vervuiling, is natuurlijk allemaal even dramatisch. Het ergst is dat we het al vele decennia weten, de inzichten alleen maar groter worden en we kennelijk niet in staat zijn dit zodanig aan te pakken dat we een zo’n gezond mogelijk bestaan kunnen leiden. Ook ons eigen kortstondige rugzak onderzoek bracht inzicht.
Waar het hier om gaat zijn twee dingen. Enerzijds het besef dat we drastisch moeten werken aan onze kennis, wilskracht en innovatieve vaardigheden door ze te relateren aan onze gezondheid en leefomgeving in plaats van andere prioriteiten. Anderzijds het concentreren op die innovaties waar we zelf verantwoordelijkheid voor kunnen nemen, als persoon, instantie of samenwerkingsvorm. Dat klimaatverandering leidt tot stijgende zeespiegels is een risicofactor maar geen zaak waar ik als individu direct verandering in kan aanbrengen. Het ventileren van mijn woning of werkomgeving juist wel. Ook kan ik op vele manieren luchtvervuiling voorkomen door zelfbewust om te gaan met onze levensstijl. Als individu heb ik veel mogelijkheden, als collectief nog veel meer.
Volgens het Zweedse rapport heeft de energiecrisis van de jaren 70 ons bewust gemaakt van de eindigheid van grondstoffen zoals de fossiele brandstoffen. Dat heeft geleid tot maatregelen om de huizen veel meer te gaan isoleren om warmteverlies tegen te gaan. Maar het ventilatie systeem van de huizen hebben we niet mede aangepast. Bouwtechnieken zijn politiek en economisch gestuurd waardoor de aandacht voor ventilatie en binnenklimaat ondergeschikt is geraakt aan andere belangen. Als consequentie zien we een enorme stijging van lichamelijke ongemakken en een toename van dodelijke slachtoffers die direct te wijten zijn aan vergiftiging door gassen in de lucht (zoals Radon en Ozon). Astma, ocpd en allergieën zijn veel voorkomende problemen en de situatie wordt alleen maar erger.
Naast de problemen voor de betreffende individuen heeft het ook een belangrijk economisch effect. Ziekteverzuim groeit en productiviteit daalt. Besparen op bouw en onderhoud kosten heeft zo gigantische consequenties voor de productiviteit balans. Een maatschappijvorm die geen aandacht besteed aan de menselijke kernwaarden is al snel 2x zo kostbaar en half zo productief als een gemiddelde maatschappijvorm zonder concrete sturing. Een maatschappijvorm zoals Sustainocratie is daarentegen 10x zo productief en de helft zo kostbaar. Het probleem waar we tegenaan lopen is dat de “foute” maatschappijen vaak waarde hechten aan de hiërarchie rond kosten in plaats van de kracht van de productiviteit en innovatie stimulans.
Desondanks ligt de verantwoordelijkheid bij onszelf als mens, ongeacht de functie die wij vervullen in de maatschappij. Functies zijn instrumenten en, in handen van de specialist, hulpmiddelen voor waardecreatie. Als we besluiten als mens om voor gezondheid te gaan dan kan geen enkele “functie” dat tegenhouden, in tegendeel.
In de westerse wereld verblijven we 90% van onze tijd binnenskamers. De blootstelling aan luchtvervuiling is dus gigantisch, met name als we beseffen dat we per dag 30 kilo lucht (25.000 liter) gebruiken. Dit in tegenstelling tot 1 kilo voedsel en 3 kilo drinkingwater. Als we zien hoe we onze zeeën vervuilen en ons grondwater. Hoe we omgaan met voedsel en ons consumptiegedrag van tastbare zaken inclusief afval dan kunnen de verhouding naar de onzichtbare lucht maar amper bevatten.
Daarom ben ik gaan samenwerken met het Zweeds, Nederlands, Portugese wetenschappelijk en technisch onderzoek team dat een robot heeft ontwikkeld met 26 sensoren voor het doorlichten van de werk of woonplek. We willen innovatie aansturen die gericht is de gezonde mens en leefomgeving door binnen en buiten met elkaar in verband te brengen, samen met onze levensstijl, verantwoordelijkheden en paradigma alternatieven.
Bronnen:
Indoor Air – The silent Killer
ISBN 91-631-6161-3
Shortness of Breath
ISBN 91-631-8203-3
With thanks to Leo van Cappelle and Eduardo Sanjuanillo.
Nou dat is mooi , wat dacht u van houtrook in de wijken waar steeds meer met van alles en nog wat dag en nacht wordt gestookt om maar gas te besparen? Hout stoken zogenaamd milieuvriendelijk? Waar vind ik, wonende in zo’n houtrookwijk met als gekken stokende buren, die frisse lucht om mijn ,ook door uw milieumaatregelen, verpeste binnenlucht te ventileren ? En waar is er tegenwoordig geen houtstank ? Allemaal omdat de overheid dit subsidieert en gedoogt en milieuorganisaties zwijgen, althans er bepaald geen prioriteit aan geven ? Belachelijk dit artikel nu de overheid hout stoken ook nog eens fors gaat subsidieren .Alsof er nog hoop zou zijn.Buiten is het zo mogelijk nog viezer dan binnen en dan ook nog eens totaal onnodig Er zijn genoeg schone technieken die de lucht niet verpesten. Hoe dan ook, het lijkteen gelopen race. Het eind van het leven dat we tot nu kenden is nabij.